Homo sacer. Suwerenna władza i nagie życie

W swojej najsłynniejszej książce Homo sacer. Suwerenna władza i nagie
życie Giorgio Agamben wypracował pojęcie "świętego człowieka" (homo
sacer), które na trwałe weszło do współczesnego dyskursu filozoficznego.
Oznacza ono człowieka, którego można bezkarnie zabić, bez możliwości
poświęcenia go na ołtarzu wspólnoty. Zdaniem Agambena kategoria ta
znalazła współcześnie zastosowanie w odniesieniu do tak zwanych osób
"zbędnych": uchodźców politycznych, bezpaństwowców, czy ogólniej - tych
wszystkich, których odarto z jakichkolwiek praw za wyjątkiem
enigmatycznego "prawa do życia", prawa, które, jak uczy historia,
niczego tak naprawdę nie gwarantuje. Agamben - to chyba jedna z
najbardziej dyskusyjnych, a zarazem oryginalnych tez filozofa - wskazuje
na głębokie pokrewieństwa systemów totalitarnych z systemami
demokratycznymi, które fałszywie absolutyzując ideę praw człowieka,
sytuują się blisko systemów władzy wpływających na ludzkie życie
biologiczne, w tym na życie biologiczne całych narodów